Geluiden

Geluiden in de tuin. Ergens zijn mensen aan het voetballen. Zoveel tuintjes verder praten mensen. En weer stil. Je hoort je eigen adem. Je hoort je vinger die over het blad van je boek beweegt. Hoe zacht kan die vinger de huid van je gelaat aanraken en toch nog geluid maken?

Aspecten. Van het fysieke genot van het lezen. Zoals een hardback. Voelt al een beetje als luxe aan. Maar het boek openslaan en beseffen dat het ingebonden is, en niet zomaar gelijmd. Alsof je een mooi ruikende vrouw ziet. Kun je mooi ruiken?

Schuldige letters. Soms kun je uren onrustig op zoek zijn naar een boek. Tussen je stapel thuis, en de stapels in de winkels. Omdat je weet dat ergens het boek dat nu nodig is op je wacht. En eens gevonden, laat het zich gretig lezen. Alsof iets het van je overneemt.

Plankenkoorts. De tekst die nog moet geschreven worden is ergens. Dat is een kwestie van geloof. Je bekijkt de instructies. De omvang. Uitgedrukt in duizenden woorden. Je zou je ogen willen sluiten. Anderen durven wel van de hoge duikplank springen.

Herinnering. Hoe zou het voelen om je lichaam niet te voelen? Iets met zijn en niet zijn. Je iets herinneren dat enkel een droom kan zijn. Wat overigens een goede overlevingstechniek is. Gradaties van vergeten, en wat je er voor terugkrijgt.

Uitstel. Van genot. Of toch niet. Je kunt het einde van het boek zien. Toch maar wachten tot morgen? Je loopt er even van weg, maar er is geen vlucht. Een lijn in het boek: overleven als een vorm van verraad. Het heeft je veranderd.

Handen. Kijken naar handen. Ze doen het vaak. Vroeger begreep ik niet waarom, wist ik zelfs niet dat ze het deden. Nu begrijp ik het heel goed. Wat het zegt. Soms is een hand gemakkelijker te onthouden dan een oog.

De lijnen. Waar zijn ze? De foto’s die je zou kunnen maken. Van wat geleefd heeft. Wat blijft na de troost is puur. Als een herinnering. Het licht vraagt om een traagheid waar je geduld voor moet zoeken. Misschien is het denken genoeg.

Beelden. De violiste is in beeld. En je kunt het hele stuk bekijken. En pas als het gedaan is besef je dat er geen geluid was. Je zou alleen haar stem willen horen. Bij gebrek daaraan zijn haar ogen ook goed. Kun je ogen horen?

Kleur. Het viel je nooit op, tenzij in de prijs van je schoenen. Je wist het wel, maar zag het niet. Meestal. Die voet is groot. De huid is introvert. Laat zich niet zomaar kennen. Maar wie goed kijkt, ziet het verschil. Waar meer en waar minder. Het zal de zomer zijn.

Warm. De dingen die je zult doen als het warm wordt. Maar dan echt. Warm dus. Zou je beter kunnen luisteren naar een ander als je beter kunt wachten op de warmte? Of schiet je ondertussen tekort?

Genoeg. De bloemen in de tuin. Ze zijn mooi voor zichzelf, maar je kunt er naar kijken. Medeplichtig met het licht. Zouden ze merken dat je er bent? Ze fluisteren me iets toe. Het blijft hier bij me.