16 september 2012

Verlangen naar lichter


En je zoekt iets, op de weg terug. Wat het is, weet je niet zo goed.

Je denkt aan die muziek. Hoe hij het speelt. Hoe hij de noten nauwelijks merkbaar bevrijdt. Uit de plaats waar ze blijven. Hoe hij ze in zijn handen betast, en voorzichtig neerlegt. Iets als dat.

Een verlangen naar lichter. Dat denk je, terwijl het landschap voorbij schuift. Daar aan de andere kant van het raam. Dit landschap troost nog niet. Misschien ben je nog niet lang genoeg onderweg. Moet je gewoon wachten op de beweging.

Iets als een terugtocht in jezelf. Langs de kleine paden. Misschien door het bos, misschien door het veld.

En een heel trage beweging. Zo traag dat je elke minuscule plek op je voetzool zou kunnen waarnemen. Een voor een, terwijl je je voet neerzet. En dan zo verder hogerop. En waar je dan terecht zou komen.

En je denkt aan je grootvader. Hoe hij, in zichzelf gekeerd, keek. Ergens uit diepe ogen. En de zachte bescheidenheid die bij dat moment hoorde. En hoe hij daar stond, in de keuken, aan het aanrecht.

Wat je weet. Zoals het al die andere keren ook was. Je lichaam zal met vertraging reageren. De uittocht uit je huid vraagt tijd. Het vertrek zal voor diep in de nacht zijn, waarschijnlijk. Alsof iets wacht tot je daar alleen ligt, in die donkerte.

De reis gaat verder. Het landschap wordt donker, daarbuiten. Misschien trekt ook het landschap zich terug.

De ontheemding van het onderweg verandert je adem. De plaats van aankomst zal hopelijk bevestigen een plaats van aankomst te zijn.

Wie je zou willen zijn, hoe je zou willen bewegen, het wordt je heel even duidelijk. Heel even zie je het voor je. En waar je niet zou willen zijn, dat zie je ook.

Iets met genoeg, dat denk je ook. Hoe mooi het zou zijn, om traag het hoofd te buigen. Voor de overdaad van het genoeg.

Het station ligt al achter je. Er is nog een stuk te gaan. Het was goed om lang onderweg te zijn, om weer thuis te kunnen komen.

Binnenkomen, en zo weinig mogelijk licht maken. Iets afleggen, en weten dat het wachten begonnen is.

En het is zoals je dacht dat het zou zijn.

Iets zal pas voor de volgende dag zijn.

Geen opmerkingen: