Als vanille

In de hoek van de kamer kun je vanille ruiken. Voorzichtig. Het doet je warm glimlachen, als dat zou kunnen. Even voorzichtig.

Als november. En soms kruip je wat dichter naar het midden van het bed. Alsof.

Soms moet je wachten. Soms kun je wachten. Tot dat moment van de zondag. Ergens diep in de namiddag. Waar je alleen maar alleen kunt zijn, zo lijkt het.

Zoals de weg in het landschap zich kan herinneren. Wie er ooit ging. De verhalen bewaard. Zo is het misschien ook met de muren van je huis. Je bent de eerste bewoner. Je gedachten, de gesprekken, de verhalen, ze worden bewaard. Als onzichtbaar patina. De koude zal een stap terug zetten.

Iets over littekens. Ze doen alsof ze verdwijnen, in je landschap.

Je fluisterhuid. Ze wordt benaderd. Ergens halfweg je droom. Een hoofd dat nauwelijks merkbaar buigt.

Iets over pijn. En wat je erover hoorde. En wat zich onder je huid heeft genesteld. Misschien is een zondag een goede dag voor het nulpuntbesef.

Je kunt denken aan mooie woorden. Je hoeft ze niet eens te zien, en nog minder te horen. Je kunt ze vermoeden, in hun tastbaarheid. En wat je zou willen geven.

De dingen die je deed, het herstellen, het opruimen, het loslaten wat niet meer moest blijven in je kast, het herschikken, misschien was het wel een goede manier om de winter te laten naderen.

Dat je even niet meer wist hoe oud je nu eigenlijk bent. En wat dat zou willen zeggen.

Je hoort iemand zeggen dat ze naar huis zullen gaan. Zal dat woord ooit ongemerkt passeren?

Hoeveel tijd zou er nodig zijn. Om de zwaartekracht uit je greppels te laten verdampen.

De adem die je begroet. Als was het een thuiskomst.

De verhalen hebben zich neergelegd. Ergens in je achterhoofd. Als je je ogen sluit, en ze daarna tegen je oogkassen duwt, kun je de verhalen voelen neerdruppelen naar je rug. Daar verspreiden ze zich. Om te blijven.

Wat je nu zou antwoorden, als de vraag je gesteld zou worden. Het zal niet gehoord worden.

Iets zal zich misschien weer terugtrekken. In het achterland. Of in het mos.

Hoe stil het kan worden.

Iets over het iemand iets onthouden. Een moeilijke gedachte. Al was ze heel mooi uitgesproken.

Hoe het avond wordt. Als vanille.