Aardbeizenuwachtigheid

‘Ken je dat ook, mijn liefste, aardbeizenuwachtigheid?

‘Wat is dat?’

‘Je komt op de markt, en ziet daar voor het eerst van dat jaar verse aardbeien liggen. Niet van die onzinplasticaardbeien die je ook in de winter uit weet ik waar kunt krijgen, nee, echte, van hier. Dat moment, dat is toch altijd spannend.’

‘Waarom dan?’

‘Het heeft iets met genot te maken waarschijnlijk.’

‘Ja, bij jou wel. Ik kan al vermoeden wat er nu gaat komen. Iets over uitstellen van genot, of niet soms?’

‘Ja, het uitgesteld aardbeigenot dat is zoiets als een einderknuffel. Een knuffel die je aan de einder ziet, en waar je heel erg naar verlangt, die zelfs levensnoodzakelijk is. Maar dan toch niet sneller beginnen te lopen, gewoon even traag verder gaan.’

‘Jij bent toch wel een raar mannetje soms. En zit ik dan ook in de categorie uitgesteld genot?’

‘Goh, misschien wel. Ik heb wel zoveel jaar moeten wachten eer ik je tegenkwam, dus dat zou je zo ook kunnen benoemen dus.’

‘Ja ja, het zal wel. En heb je nu al iets gedaan met die aardbeien?’

‘Nee, natuurlijk niet. Ik moest wachten tot na dit gesprek. Straks ga ik ervan proeven. Zo in een kommetje, met een klein beetje suiker.’

‘En ik dan?’

‘Ik ga even wachten. Die suiker moet een klein beetje zijn werk doen, en dan laat ik zo’n aardbei die klaar is voor optimale consumptie in jouw mond glijden.’

‘En dan?’

‘Dan mag je even niets zeggen. En daarna kunnen er allerlei hemelse dingen gebeuren.’

‘Hemelse dingen?’

‘Ja, met deze magical fingers.’

‘Heb jij toch niet te veel van die cava gedronken vanmiddag?’

‘Nee, helemaal niet. Stel je voor dat ik de controle zou verliezen.’

‘Ja, stel je voor, wat er dan zou gebeuren.’

‘Ik weet niet of ik het me kan voorstellen. Maar goed. Vergelijkbaar met de aardbeizenuwachtigheid is er natuurlijk ook het ijsjeshunkeren. Voor wanneer je de eerste keer in het seizoen ’s avonds nog de stad ingaat om een ijsje te gaan halen. En vooral dan die weg daar naartoe.’

‘En heb je al in je agenda geschreven wanneer dit jaar het officiële ijsjesmoment zou gesitueerd zijn? Of moet er daarover nog een volksvergadering plaatsvinden, jij met jezelf in conclaaf?’

‘Toch wel iets in die aard. Maar het plan was eigenlijk dat de volksvergadering niet tot een conclusie zou komen, en zichzelf zou moeten ontbinden. Waarna ik deze heikele kwestie aan jou zou voorleggen.’

‘Maar je beseft toch dat ik niet voor het uitgesteld genot ben? Dat zou je stilaan toch moeten weten.’

‘Wees maar gerust.’

‘Het kan dus eender welk moment gaan gebeuren nu.’

‘Ja, spannend. Goed voor de zelfopvoeding.’

‘O jee.’

‘En dan heb ik het nog niet gehad over het druivensmachten. Het zal pas een heel stuk in juli zijn, maar dan barst de druivenorgie weer helemaal los. En die gaat door tot diep in de herfst. Weliswaar een gecontroleerde orgie. Elke dag een beetje.’

‘In het kader van jouw zelfopvoeding zou je toch moeten leren dat de woorden gecontroleerd en orgie niet helemaal compatibel zijn. Dat vermoed ik toch.’

‘Misschien moet jij me straks, na die aardbei, nog wat verhalen vertellen over jouw wilde, ongecontroleerde leven.’

‘Met een glaasje cava dan toch?’

‘Of twee. We gaan helemaal loos vanavond.’

‘Zou je je dan zo stilaan eens niet naar de aardbei begeven?’

‘Ja, misschien wel. Maar dan wel rustig aan, zo stap voor stap.’

‘Grrr, kun je misschien toch een beetje opschieten? Dat is meer voetje voor voetje, het lijkt wel een zenritueel.’

‘Ik wil eigenlijk vooral jouw zengehalte testen nu.’

‘Dat is bijzonder laag nu, en als je nog lang wacht met die aardbei, dan zal het helemaal afwezig zijn.’

‘Yes! Bijna gelukt.’

‘Wat?’

‘Ik denk dat die aardbei straks lekker zal smaken. En zo.’

‘Onnozelaar!’

‘Yes!’