Iedereen maakt het wel eens mee. Start je je computer op, floept er ineens iets op het scherm dat je vraagt om een of andere update te downloaden. Ik doe dat altijd onmiddellijk. Als ik dat niet zou doen, zouden ongetwijfeld de Hunnen, of minstens Den Duits binnen de drie seconden op de deur kloppen. Of die al meteen preventief inrammen. Een bijkomende reden waarom ik op het werk altijd de deur open laat, je weet maar nooit.
En dan begint dat daar op het scherm te downloaden dus, met van die opschuivende balkjes. Moet je eerst nog uitkijken dat je niet allerlei extra dingen, bij wijze van package deal, mee krijgt. Zoals een of andere toolbar of een nulversie van een virusscan of zo.
Maar goed. Ik keek toe hoe de update binnen kwam rollen. Terwijl dat bezig is, hoop je altijd dat je niet de hele zwik weer opnieuw zult moeten opstarten. Dat was niet het geval. Alles leek lekker vlotjes te verlopen. Even flashy als de toepassing waar het over ging.
Maar zo’n dingen zijn nooit gewoon ‘klaar’. Er komt altijd nog iets. Je hoopt dat er hoogstens een berichtje zal komen als: dank u wel voor het geduld, hopelijk duurt het heel lang eer we nog eens bij u op bezoek moeten komen. Maar dat draaide toch anders uit.
Plong. “Geef een waardering aan uw download-ervaring.” Wat? “Geef een waardering aan uw download-ervaring.” Het stond er echt. En ik moest een keuze maken in een balk met mogelijk vijf sterren. Het downloaden van een onnozele update – wat zou die flash player trouwens nu ineens aan belangwekkends kunnen dat hij vorige week nog niet kon? – kan dus wel degelijk een vijfsterrenervaring zijn. Volgens het bedrijf. Daarna moest ik ook nog op een andere vraag antwoorden. “Hebt u gevonden wat u zocht?” Hallo? Ik zoek niet minder dan innerlijke vrede, of zoiets. Maar ik had me er al op ingesteld dat ik die pas binnen vijf levens zou vinden. En dan durft zo’n scherm aan mij te vragen of ik gevonden heb wat ik zocht?
Andermaal tijd dus voor diepgaand wetenschappelijk onderzoek naar de kronkelwegen van de hedendaagse consumptiemaatschappij, of zo. Na hevig surfen en bellen, kwam ik terecht bij de schuldige van deze idiotie. Ik kreeg Antoine aan de lijn, van het bedrijf The Experience Experience.
“Aha, de heer Mertens. Wat een fijne ervaring om uw stem te mogen horen aan de telefoon, en dat in tijden van digitale interactie. Ja, het zit zo. Wij hebben als het ware ervaring in ervaringen. Wij worden ingehuurd om ervaringen te onderzoeken. En op basis daarvan kunnen we dan Experience Solutions aanbieden aan onze klanten.”
Ik moest meteen denken aan die vrachtwagen die ik die ochtend dozen met nog diepgevroren croissants had zien leveren. Daar stond ook in het groot op: Pastry Solutions. Was er dan een ingenieuze vraag gesteld waarop een solution moest worden bedacht? Wilde dat winkeltje niet gewoon croissants? Waarom staat er dan ook niet gewoon croissants op die doos? Andermaal bleek dat ik te dom ben, veel te dom, voor deze wereld.
“En hoe was uw ervaring trouwens met de nieuwe update van Flash Player? Liep die niet heel lekker binnen? Ik had bijna iets met insteek gezegd, zo zie je maar.”
Of ik daar dan iets bij had moeten ervaren, vroeg ik. In het beste geval kun je zo’n update beleven als een kleine oefening in zen. Gewoon wachten, je hoofd leeg maken. Niet denken aan vullingen, of de nieuwe plaat van Bob Dylan die eraan zit te komen.
“Hebt u dan helemaal niets ervaren? Dat is raar. Maar natuurlijk quite interesting, zou ik zeggen. Weet u, wij onderzoeken allerlei ervaringen. Zoals de ervaring bij het traag met lange, in rode lak gekleurde, vingernagels over een schoolbord krassen. Of de ervaring van het langer dan één minuut moeten luisteren naar Etienne Vermeersch. Of de ervaring van Lady Gaga die een uur op je schoot komt zitten, geheel ontkleed natuurlijk, zoals steeds tegenwoordig, om daar dan 4 miljoen twitterberichten te versturen met daarin een foto van uw kop die deze experience ondergaat. Dat soort dingen, begrijpt u?”
Ik kreeg steeds meer de indruk dat moeten luisteren naar de prietpraat van de heer Antoine van The Experience Experience een bijzonder vermoeiende ervaring aan het worden was. Ik vermoedde een zeer lichte vorm van ikgerichtheid, en vroeg even, voor alle zekerheid, hoe de ervaring met Antoine was. De Antoine-ervaring dus.
“Mijn ervaring met Antoine? Man man man. U moest eens weten hoe geweldig die ervaring is. Dat ik elke dag, zomaar geheel vrijblijvend, mezelf mag delen met mezelf, dat is echt een mind-blowing experience. Het is echt een natural high. Of zoiets. Maar goed, daar hebt u niets aan natuurlijk. Als u ons bedrijf ooit nodig heeft, ik zeg maar, voor bv. het in kaart brengen van uw geheime Tupperware-ervaring, dan weet u ons ongetwijfeld te vinden.”
Ongetwijfeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten