‘Weet je, in mijn droom was het een desolaat landschap. Zoals steeds was ik weer eens de weg kwijt. Zodra ik me omdraaide, herkende ik de weg niet meer langs waar ik was gekomen. En toen was er een plek waar ik moest kiezen, die kant of die kant.’
‘En wist je welke weg je moest nemen?’
‘Nee, eigenlijk niet. Ik was daar helemaal alleen.’
"No reason to get excited," the thief, he kindly spoke,
"There are many here among us who feel that life is but a joke.
But you and I, we've been through that, and this is not our fate,
So let us not talk falsely now, the hour is getting late."
‘Ooit schreef ik dat soort dromen allemaal op, ik had ze ook, maar dat doe ik niet meer.’
‘Het lijkt zo raar. Ik ken je al zo lang, en toch is er die hele tijd tussen, dat jij daar was, en ik hier. Misschien hadden we elkaar moeten opzoeken. En niet wachten tot nu.’
‘Zou het al te laat zijn?’
People tell me it's a sin
To know and feel too much within.
I still believe she was my twin, but I lost the ring.
She was born in spring, but I was born too late
Blame it on a simple twist of fate.
‘Je weet het nooit. Ze zeggen altijd dat het nooit te laat is, maar ik weet niet of dat wel zo is.’
‘Soms was het zo moeilijk. Soms wist ik niet meer hoe ik de volgende dag moest halen.’
‘Was het zo?’
Gentlemen, he said,
I don't need your organization, I've shined your shoes,
I've moved your mountains and marked your cards
But Eden is burning, either brace yourself for elimination
Or else your hearts must have the courage for the changing of the guards.
‘Ja, zo was het. Ik heb het je nooit verteld, tot nu dus.’
‘Vergeef je me dat ik het niet vroeg? Ik dacht dat daar alles goed was, dat ik je daar alleen moest laten. En misschien had ik dat niet moeten doen.’
‘Het is niet erg. Het was zoals het was. Ik liet jou ook alleen daar trouwens. Jij bent ook ouder geworden, en ik zag het ook niet.’
Well, I've been to London and I've been to gay Paree
I've followed the river and I got to the sea
I've been down on the bottom of a world full of lies
I ain't looking for nothing in anyone's eyes
Sometimes my burden seems more than I can bear
It's not dark yet, but it's getting there
‘Soms weet ik niet of ik het zelf wel zag. Maar ik wist wel niet altijd hoe het moest.’
‘Je bent mooi oud geworden. Je lijkt me zo rustig. Alsof je vrede gevonden hebt’
‘Was het maar zo. Af en toe voelt het wel zo, maar zo vaak ook niet.’
‘Ik denk dat je te hard bent voor jezelf. Je kunt jezelf niet zien, maar ik wel.’
‘En jij? Heb jij vrede gevonden? Weet je nog, hoe we daar ooit nog een lang gesprek over hadden, de hele nacht, tot het weer licht werd.’
‘Ja, dat zal ik nooit vergeten. Ik denk dat de vrede nog moet komen, misschien in een volgend leven.’
‘Dat lijkt me wel erg lang om te wachten. We hebben trouwens de hele nacht nog.’
‘Jij bent naar me toe gekomen, hier aan zee. Misschien is dat al een teken.’
‘Misschien wel.’
I picked up a rose and it poked through my clothes
I followed the winding stream
I heard the deafening noise, I felt transient joys
I know they're not what they seem
In this earthly domain, full of disappointment and pain
You'll never see me frown
I owe my heart to you, and that's sayin' it true
And I'll be with you when the deal goes down
Geen opmerkingen:
Een reactie posten