De techniek staat voor niets

In de post ligt een rood pakje van de bank. Toch niet weer een aankondiging over alle kansen die ik dreig te missen als ik niet snel…? Er ligt daar al een andere brief die me dreigend toespreekt dat ik al zoveel proximuspunten heb die ik dringend zou moeten inruilen voor iets. Gelukkig weet ik meestal niet wat voor een onvoorstelbare hoeveelheid kansen ik zowat permanent mis. Maar meestal wordt soms onderbroken door berichten die me met mijn neus op de feiten wijzen.

In het pakje van de bank zit echter een apparaat. “Met uw gloednieuwe kaartlezer gebruikt u PC banking overal ter wereld.” Hoezo? Ik moet mijn kaart dus niet meer in mijn lezer die ik nu heb steken? Nee, ik kan hem overal met me meenemen. “Mobiliteit troef” Moet ik dat ding dus altijd meenemen, om overal, wanneer ik een aandrang voel via de computer onmiddellijk betalingen te kunnen uitvoeren? Blijkbaar wel. O jee.

Eerst vraag ik me af hoe dat ding werkt. Zou het zomaar, zonder draad, kunnen inloggen, en hoe werkt dat dan? Moet ik het op de computer richten misschien? Ik kijk naar het ding en ga op zoek naar een of andere geheime zender of zo. Vanwege een aangeboren, of gewoon aangekweekte neiging tot beperkte avontuurlijkheid wil ik meestal vooraf helemaal weten hoe dingen werken voor ik ermee ga werken. Ik ben inderdaad een van die types die gebruiksaanwijzingen leest. Jonge mensen hoeven vandaag enkel nog maar te kijken naar iets, een computergame of zo, om te weten hoe het werkt. Ik vraag hun soms wel eens of ze de gebruiksaanwijzing gelezen hebben, enkel en alleen om die blik te zien die je dan krijgt. Iets tussen medelijden en verontwaardiging over zoveel domheid.

Soms wil ik ook even wachten met nieuwe apparaten. Niet altijd, maar soms wel. Een beetje zoals wanneer ik een nieuw hemd koop. Dan blijft het soms nog twee weken netjes ingepakt liggen voor ik het effectief aan zal doen. Waarom dat zo is, ik weet het niet. Maar dit apparaat vraagt mij om niet te wachten. “Bij uw nieuwe kaartlezer vindt u ook een beknopte handleiding. Een kleine tip: gebruik hem meteen al bij uw eerstvolgende PC banking-sessie. Zo kunt u er in alle rust mee leren werken, en neemt u zonder enig probleem afscheid van uw CZAM/PC.”

Lap! De boodschap begint meteen te knagen in mijn hoofd. Ik moet namelijk vandaag enkele betalingen doen. Zou ik nog gewoon lekker met het ondertussen oude nog met een kabeltje bevestigde insteekding (klinkt toch beter dan CZAM/PC – hoe spreek je dat trouwens uit, iets als Sesam open u of zo denk ik) werken, nu het nog kan? Lekker veilig, niet te veel nadenken. Maar toch, hoe weet ik vanaf wanneer ik niet meer rustig de tijd zal krijgen om het te leren? Nu dus.

Volgens de beknopte handleiding moet ik mijn kaart in de kaartlezer steken “met de chip naar beneden en naar u gekeerd”. Naar mij gekeerd? Wat wil dat zeggen? Als je het apparaat en kwartslag draait, kun je de kaart er van opzij, en niet langer van boven insteken. Ook handig trouwens. Maar dan is ze niet meer naar mij gekeerd. Zou het dan fout gaan? Man man man, wat een toestand.

Officieel ben ik nog steeds in alle rust bezig met de sessie. Die begint nu echt. Verschillende handelingen dienen nu afgewerkt te worden. Als je niet snel genoeg werkt, valt het apparaat weer uit. Je moet dus snel handelen. Er is een toets met M1 en een met M2. Waar zou die M voor staan? Dat zou men er toch bij moeten zeggen. Als je het echter goed doet, komt de boodschap “Challenge?” op het scherm. Waarom krijg ik nu de vraag “Uitdaging?”?

Na drie pogingen blijkt het nog te werken ook. Dat hoop ik toch tenminste. Ik lees verder op de beknopte gebruiksaanwijzing. Via de toets info is er blijkbaar nog allerlei nuttige informatie te bekomen van dit apparaat.

Dring. De bel gaat. Ik hol naar beneden, nog helemaal doordrongen van alle rust die over me is gekomen door met dit apparaat te werken. Er blijken twee zendelingen van de heer Jezus Christus voor mijn deur te staan. Het staat ook op de badge op het zoals altijd witte hemd dat die Amerikaanse jongens aan hebben. Ik probeer hen uit te leggen dat ze aan mij hun tijd zullen verdoen. Een van hun tweeën wil toch nog weten of ik geloof, en of ik daar iets over wil zeggen. Ik zeg: “Ik geloof niet dat ik daarover iets wil zeggen.” Ik zou hun ook uit kunnen leggen dat mijn dagelijkse korte meditatie mij meer innerlijke rust geeft dan mijn nieuwe kaartlezer. (Misschien bestaan er trouwens wel zo’n elektronische kaartlezers voor tarotkaarten?) Via de brief, die overigens ondertekend was door de “directeur channel management” (kanaalbeheer, dié man houdt dus het water proper) had ik trouwens vandaag al een blijde boodschap gekregen: “Van harte gefeliciteerd! Bij deze brief vindt u uw gloednieuwe kaartlezer voor PC banking.” Hoezo, gefeliciteerd? Had ik daar dan iets voor gedaan? Zou ik ook een brief hebben gekregen als ik de nieuwe kaartlezer niet had gekregen? “Jammer genoeg moeten we u melden dat u niet bij de gelukkigen bent die een gloednieuwe…”

Ik zit terug aan mijn computer en kijk nog even naar het apparaat. Met de infoknop kan ik namelijk ook de Reader version te weten komen. En dat is dan “de programmaversie van uw kaartlezer”. Er blijkt een reeks cijfers op het schermpje te komen. Nu ben ik helemaal mee met alle belangwekkende informatie.

Gisteren twijfelde ik nog even, maar ik denk dat toch nog een jaartje ga wachten eer ik overschakel op Tax on web…