De enige echte

Ik moet het bekennen, andermaal heb ik me gestort in diepgaand wetenschappelijk onderzoek, ditmaal in opdracht van de minister van bruto binnenlands geluk. Nu er volgens een aantal wetenschappers een bijna causaal (zeg maar fataal) verband zou bestaan tussen het hoge aantal zelfdodingen in ons land en de aanslepende politieke crisis, werd het tijd voor wat tegengif. Een offensief van de liefde. De enige echte, ware en zuivere liefde. Er komt binnenkort een megacampagne, die het ganse land in een liefdesroes moet storten. Er waren al speciale websites waar meisjes hun voorgevel ontbloten om het land te redden, maar nu is het tijd voor een meer structurele aanpak. En zo werd aan enkele prominente onderzoekers gevraagd om de hedendaagse liefde in kaart te brengen. Het is een zware job, maar iemand moet ze doen.

Wat kon ik beter doen dan me in de wondere wereld van het internetdaten storten? Natuurlijk niet met als doel zelf van straat te raken, maar wel om de diepere drijfveren te vinden. Wat zoeken mensen in de liefde? Ik heb de voorbije weken dus volop gemaild, getelefoneerd, en afgesproken voor etentjes en diverse activiteiten. Alles voor de wetenschap.

Hoe selecteer je een vrouw voor een eerste contactname. Daarvoor is natuurlijk exacte informatie nodig. Bij de toegevoegde informatie is bv. de omschrijving van de religie toch wel erg belangrijk voor een eerste selectie. Bij Cynthia stond er: “Er is iets.” En bij Andrea: “Tja…” Wat moet een mens daarmee? Aan Andrea heb ik nog gevraagd wat ze met die Tja bedoelde. Het had blijkbaar iets te maken met het offeren van levende slakken, bij volle maan, en dat door mensen die enkel gehuld zijn in Boomse klei. Een afknapper dus.

Maar ook over de culinaire voorkeur is exacte informatie nodig. Bij Marcella stond er: “Als lekker is is goe voor me.” (Marcella was overigens enkel per sms te bereiken…) En bij Eloise was dat: “Mediteranees.” Na een afspraak bij haar in de woongroep bleek dat ze eten vooral als een meditatief gebeuren beschouwde. De met liefdevolle gedachten ingestraalde olijven waren trouwens wel lekker. Het bleek verder dat liefde voor haar iets was als etenswaren die op haar buik waren uitgesmeerd – ze kon niet op het Griekse woord komen, maar het was iets als suzuki, zei ze – en er dan door een knaapje werden afgelikt.

Sommige vrouwen weten wel wat ze willen, maar durven het niet goed toegeven. Zo was Ludwina op zoek naar een “niet-onknappe man”. Ja, ik zou zelfs zeggen tja, zeg het dan ook gewoon… Haar hoefde ik dus al niet te contacteren. Sommige vrouwen stellen zichzelf iets te positief voor. Zo bleek bij de afspraak met Peggy, die zich omschreef als “gematigde drinker” in het clublokaal van de Hells Angels ergens in het diepe Limburg, dat zij al na mijn eerste zin laveloos tegen de korst viel. Volgens barman Freddy was het trouwens een van haar betere dagen.

Maar goed, een echte onderzoeker laat zich niet in de war brengen. Ik wilde graag afspreken met Valerie, die er op de bijgeleverde foto overigens erg ravissant uit zag. Op haar profiel gaf ze aan wat voor haar een ideale date zou zijn: “Feeling a inspiring stimulating connection, plaats en omstandigheden zijn secundair.” Ga er maar aan staan… Ik sprak dus af met haar in een luchtballon, met een mand eronder die zo klein was, dat er enkel een stimulating connection mogelijk was. Toen evenwel bleek dat haar ideale geliefde vooral ook zot moest zijn van poedels, Big Mac en zweepjes, was de inspiration helemaal weg voor mij. Het werd nog een lange ballonvaart…

Of er al dan niet informatie wordt gegeven over de fysieke kenmerken, is natuurlijk een delicate zaak. Blijkbaar zouden mannen daar rekening mee houden. Maar hoe doe je het dan? Zoals Sylvia misschien: “Graag een beeld bij dit profiel? No problemo, ik show mezelf wel eens dan…” In haar mails was het ook altijd van “mercikes”, wat qua afrodisiacum ook wat tegenvalt. En Eleonore stelde zich voor als: “Ik ben een meid met ‘pak’ aan zoals ze hier zeggen.” Ik vermoedde dat het hier om een vrouw met – een woord dat ik recent leerde kennen – goed ontwikkelde ‘love handles’ ging. Maar het bleek dat Eleonore een licht fetisjistische relatie met Armani-pakken had. Ze stonden haar erg goed trouwens…

Sommige vrouwen schrikken af, nog voor de eerste kennismaking. Zoals Suzanne: “Ik kan soms impulsieve dingen doen, zoals mij hier inschrijven, ook al weet ik dat het niets voor mij is… maar ga het toch een kans geven (moet wel van mijn vriendinnen).” Of Josee: “In de fleur van mijn leven en eigenlijk vooral op zoek naar een huis te koop ipv een man, laat ik nu weer romantiek toe in mijn leven.” Of Annabel, die zegt helemaal niet kieskeurig te zijn, maar desondanks: “Je kan me interesseren door een intelligente babbel, een optimistisch karakter, een charmante aanpak, een open visie(r), een boeiende persoonlijkheid, klasse en niveau (letterlijk en figuurlijk)…” Vooral die puntjes achteraan de opsomming beangstigden me wel een beetje. En was er ook de sympathieke Elisabeth: “Mannelijke vriendschap – geen lobotomie patiënten waarvan de denkende kwab verwijderd is – geen creepies.” Daar spurt een mens toch zo naartoe, of niet soms? En ten slotte ook Viviane: “En ja ik ben nog gehuwd maar als ik echt gelukkig was kon je dit hier niet lezen.”

Uiteindelijk valt een man maar voor één ding, en dat is poëzie. Zo heb ik lang gecorrespondeerd, per brief, op handgeschept papier, met Thea, die zich voorstelde met: “Als 1 druppel een zoen was van jou,wou ik dat het nooit ophield met regenen.” Nu begrijp ik alle geheimen van de echte liefde, waarover meer in het officiële onderzoeksrapport dat binnenkort verschijnt naar aanleiding van de Maand van de Liefde…