Verloren zaak

Toch nuttig dat er kranten zijn om je steeds op de hoogte te houden van alle trends die je had of zal moeten volgen. Zo heb je steeds genoeg redenen om je universele falen te onderkennen. Trends vind ik ingewikkeld. Waar beginnen ze en waar eindigen ze? Krijg je voldoende exacte informatie over de aard van de trend om zo alsnog geheel ertoe over te gaan? Is er een speciaal trendinspectieteam dat je komt controleren, en desgevallend zware sancties kan uitspreken over je trendontwijkend gedrag?

Het is op zich al niet zo simpel om als man door het leven te moeten gaan. Steeds omringd worden door wezens van het andere geslacht die mooier en slimmer zijn, die de fijne haarvaten van elke multidimensionele communicatie in hun vingers hebben alsof het niets was, en dat in een cultuur die het mannelijk onvermogen niet meer camoufleert door rituelen van schijnsuprematie. Alles is gewoon geworden met andere woorden, en tot de ware proporties herleid. Je zou denken dat je als man nu rustig wat aan kunt klooien en een nieuw plekje kunt zoeken. Niets van dat, er zijn immers ook trends in mannen.

Trends in mannen, het is moeilijk te vatten. Trends in kleren kun je nog begrijpen. Die worden gemaakt, en kunnen eventueel later weer weggegooid of verknipt worden of wat dan ook. Ze kunnen ook gewoon te lang in de kast blijven hangen en voor enkele eeuwen ontsnappen aan alle opwellingen van goede voornemens op het domein van het uitruimen van de kasten. Maar mannen? Qua veranderlijkheid en veranderbaarheid scoren mannen volgens mensen die het kunnen weten aan de lage kant. Je moet dus als man als het ware ineens goed geboren zijn, midden in een trend, denk ik dan. En dan moet je maar hopen dat die trend lang genoeg duurt.

De krant biedt evenwel weinig hoop wat dat betreft. Er blijken immers al enkele trends gepasseerd te zijn sinds het jaar 0. In 2003 was er de metroseksueel. Dat blijkt een kerel te zijn die zijn vrouwelijke kant niet schuwt en veel geld uitgeeft aan zijn voorkomen. Na een tijdje bleek die man toch weer te veel met zichzelf bezig te zijn. Nieuwe man dus, de retroseksueel. Minder poedertjes en crèmes, maar wel weer een echte womanizer van het traditionele soort. Ook die man bleek vergankelijk te zijn. Hij werd immers in 2006 opgevolgd door de machoseksueel. Die bleek toch ook zorgzaam en aanwezig. Een ruige familieman. Niet vies van een subtiele crème, maar ook in voor yoga en meditatie. Diezelfde machoseksueel werd herdoopt tot überseksueel.

Man, man, man, het gaat hard. Schrikwekkend toch, zeker ook die jaartallen. Zou er dan ergens een speciale trendcommissie zijn, bevolkt met duizelingwekkend intelligente vrouwen? Een commissie die officieel bepaalt wat de man van het jaar moet zijn? En het zal wel erg onmannelijk zijn, maar ik zou er dan toch ook een goede handleiding bij willen. Moet er ook niet per land een regeringscommissaris aangeduid worden, een Guido De Padt als het ware, die de gansche bevolking tijdig op de hoogte brengt, zodat noodmaatregelen kunnen worden voorbereid?

Het probleem is dat er nu blijkbaar al een nieuwe man is, maar nog geen naam voor de nieuwe man. Het zou gaan om een man die ook botox gebruikt, en zich daar niet voor schaamt. (Niet voor schamen? Het lijkt steeds alsof zo iemand keihard tegen een spiegel is aangelopen…) Die man gaat niet meer naar de gym, wat dat is ‘out’ ondertussen, maar wel naar de wellness of de ‘grooming’. Mannen willen enkel efficiënt behandeld worden qua lichaam, het gaat dus niet om zelfverwennerij. Ook wellnessen in groep, de boys onder elkaar, gaat het helemaal maken. Die nieuwe man moet ook aan ‘barefoot running’ doen, blijkbaar zoals de holbewoners deden. (Hoe weet men zoiets toch altijd? Heeft men dan diepte-interviews gedaan met die grottenmannen?) Die hippe oerman eet vooral veel vlees, zelfs orgaanvlees, en noemt zichzelf een jager-verzamelaar.

O jee, de paniek slaat helemaal toe. Mag je ook een mannentrend overslaan? Even op de pechstrook blijven staan en wachten op de volgende? Hopend dat de gewone sukkel ooit ook een trend wordt, en dat je dan weer min of meer veilig de straat op kan gaan. Dat zal er waarschijnlijk niet in zitten.

Misschien is het mogelijk zelf een nieuwe trend te lanceren. De cycloseksueel, om maar iets te zeggen. Die nieuwe man houdt niet van voetbal, niet van auto’s en niet van vlees, om maar meteen het terrein ruim af te bakenen. Hij koestert zijn rimpels, maar houdt zijn buik wel een beetje onder controle. Hij hoeft geen hele beautycase, en beperkt zich tot één dagcrème, al kan die om de zoveel maanden wel van geur veranderen, in een soort seriële monogamie. Koken kan hij natuurlijk ook. Onder begeleiding en zachte dwang is hij misschien te overhalen om mee te gaan naar de wellness, maar hij maakt er liever een punt van zelf te kunnen masseren. Hij streeft er niet naar een echte te zijn, gewoon aanrommelen mag ook, op oneven dagen. De oertijd is gelukkig en wel voorbij, en voor al zijn gebreken is hij gewoon zelf verantwoordelijk, en niet het genenapparaat dat hem doorheen de eeuwen heen allerlei onbewuste opdrachten zou geven. Hij mag het soms ook even niet weten, wat op even dagen ook geldt voor de leden van het andere geslacht. Hij is natuurlijk ook een man van de liefde, en die uit hij door zijn fiets, het nieuwe sekssymbool bij uitstek.

En als dat ook niet lukt, dan kun je nog altijd je totale falen aanvaarden. Het leven is hopeloos, of zoiets. Eens je dat door hebt, wordt alles plotsklaps een stuk eenvoudiger. Je gaat meteen met een brede glimlach door het leven. Wat al die trendbewuste mannen dan weer erg zenuwachtig maakt. En zo komt het misschien toch nog goed.