De blijfkantie

De vakantie loopt lekker rustig verder. Geen gedoe. Geen grootse evenementen. Gewoon lekker rondhangen, hopen boeken lezen, tijd hebben om bij te praten, af en toe wat fietsen, af en toe iets moois kopen, films kijken, lekker eten, en nadenken over het leven en wat er nog zou kunnen gebeuren voor de vakantie om is. Simpel toch, of niet soms?

Nee dus. Ongemerkt voer ik hiermee blijkbaar een bepaald concept uit. Aangezien ook niets een naam moet hebben in onze alom vermarkte samenleving heeft mijn vakantie nu ook een naam, zo lees ik in de krant. Staycation. Inderdaad, staycation. Meer zelfs, het is een trend. Fantastisch toch hoe je zonder het zelf te beseffen al jarenlang een trendsetter bent. Misschien ben ik wel al die tijd stiekem geobserveerd door de trendwatchers die over mijn creatief geklungel tijdens mijn vakantie een dik rapport hebben gemaakt. Na ettelijke brainstormingsessies hebben ze er ook een naam voor bedacht. En nu de trend gelanceerd is, kunnen meer mensen het gaan doen.

Er zijn natuurlijk grote voordelen aan thuisblijven in de vakantie. Een daarvan is de blik van al die dierbare collega’s, marktkramers of mensen die deel uitmaken van je ‘netwerk’ wanneer ze je weer zien na de vakantie. “En waar ben je geweest?” Als je dan zegt dat je nergens geweest bent, verschijnt er een zeer lichte neerbuigende wanhoop in hun ogen. Ze beseffen in een fractie van een seconde dat ze zo’n weirdo voor hun neus hebben staan, en vragen zich in datzelfde ogenblik af hoe ze het gesprek nu verder zullen moeten zetten, aangezien de geëigende paden qua post-vakantie-smalltalk niet beschikbaar zijn.

Ondertussen heb ik me al afgevraagd of er nog aspecten zijn van mijn merkwaardig doch onopvallend bestaan die zullen uitgroeien tot nieuwe trends. Wat het wordt, weet ik niet, maar ik kan er nu al enkele voorspellen. Op het muziekfront komt er zeker een bluegrassrevival. In het culinaire gebeuren wordt de volle platte kaas binnenkort helemaal je van het. Op het vlak van wellness en beauty is er sprake van een comeback van de natuurlijke lichaamsbeharing en zullen nekmassages een vast onderdeel van de bedrijfscultuur van elke frontrunner worden.

Trendsetter zijn, ook al was het onbewust, brengt ook verantwoordelijkheden mee. Wat eerst niets was, is nu een trend. En om mee te drijven op de golf van die trend, moet je het ook goed doen, volgens het boekje. In het artikel in de krant wordt uitgebreid beschreven hoe de staycation eruit ziet. Zo blijkt de rijkere middenklasse van New York helemaal into the staycation te zijn. “Ze hebben al de perfecte badkamer met jacuzzi, het zwembad, de nanny die op de kinderen let en de prachtig aangelegde tuin.” Volgens een trendwatcher die het heeft over de “leisure at home”, komen daar nog dingen bij: “Men heeft een zwembad, een sauna in de tuin of zelfs een buitenkeuken, want ze hebben zwaar geïnvesteerd in hun huis.” Bij het lezen van al die belangwekkende info kreeg ik het wel even benauwd, want al die dingen heb ik niet. Even kwam het doembeeld in me op dat ik, de echte trendsetter, helemaal niet voldoe aan de richtlijnen van de trend…

Ik heb gisteren dan maar onmiddellijk een actieplan opgemaakt. Zo heb ik bij vrienden van wie alle kinderen momenteel op chirokamp zijn het zwembadje geleend, en dat in mijn tuin gezet. Dan heb ik een stuk tuinslag gekocht en daarvan de onderkant in het midden van het zwembadje bevestigd. Via het blazen op die slang kan zo een jacuzzi-effect worden opgewekt. Daarna heb ik een assortiment lekkere groenten schoongemaakt en voorgekookt. Die konden dan buiten gemengd worden tot een lekker slaatje, zodat ook de buitenkeuken voorzien was.

Vervolgens heb ik een van de buurvrouwen verderop in de straat aangesproken met de vraag of zij in het kader van mijn staycation mijn nanny wilde zijn. Bleek dat zij al lang op een dergelijk aanzoek van mij zat te wachten. Dat kwam dus goed uit. Op mijn to-do-lijstje stond nog de sauna. Dat was moeilijker. Maar van een kennis die net teruggekomen was van een Noordpoolexpeditie heb ik een supergrote superisolerende slaapzak gekregen, een soort passiefhuisslaapzak. Daar ben ik dan met de buurvrouw voor een halfuurtje ingekropen in geheel ontklede toestand. Man, man, man, gezweet dat wij hebben… Daarna hebben we lekker gegeten. Die fles cava die ik nog had staan, kwam ook goed van pas. En zodra de schemering kwam hebben we ons dan teruggetrokken in de jacuzzi, waar de slang met eerlijk verdeelde blaasquota werd doorgegeven van haar naar mij, en zo verder.

Natuurlijk duurt een staycation langer dan één dag, dus vandaag hebben we nieuwe plannen gemaakt. Er blijken namelijk ook “5 tips voor een leuke staycation” te bestaan. Een van die tips is dat je klussen moet vermijden in huis. Niet gemakkelijk. Maar een van de andere tips is dat je vooruit moet plannen. Ook niet zo gemakkelijk, gezien het spontane karakter dat de staycation zou moeten hebben. Maar om toch te voldoen aan deze tip hebben we ons gebogen over de andere vakantiehypes die zijn opgesomd in het artikel. Het gaat daarbij om de “babymoon” (een kort reisje vlak voor de bevalling), de “mancation” (mannen in groep op vakantie, zonder vrouwen), de “nakation” (een vakantie zonder kleren, vooral in bed en bij voorkeur in gezelschap door te brengen), de “cellabreaktion” (een vakantie zonder gsm) of de “holidate” (een reisje ter vervanging van een romantisch afspraakje). In het kader van het vooruit plannen werken we nu voor de volgende dagen aan een combinatie van die 5 hypes. We zoeken daar dan een naam voor, en kunnen zo meteen de nieuwe trend voor volgend jaar aankondigen. En als morgen de officiële staycationtrendcontroleur voor de deur staat, kunnen we bevestigen dat we helemaal op schema zitten, en dus echt goed bezig zijn in het staycationgebeuren. Dat is dan meteen een zorg minder, waardoor de vakantie toch nog ontspannen kan verlopen.