Ik zie ze elke dag in het station, tegenover de ingang voor de Thalys- en Eurostar-treinen: de bordjesmannen. Ze staan daar klaar om mensen op te vangen die uit de trein komen. Met een bordje dus, van het bedrijf in kwestie.
Er zijn verschillende soorten bordjesmannen. Zo zijn er met een papiertje waarop een naam is geschreven. Soms een beetje slordig, soms een beetje onhandig. Misschien zijn het bordjesmannen die het voor de eerste keer doen.
Er zijn ook de professionele bordjesmannen. Ze hebben een mooi speciaal daarvoor gedrukt bordje met een mooi logo op. Soms lijkt het erop dat de professionele bordjesmannen ook een mooier pak aan hebben, maar dat is misschien inbeelding.
En dan heb je ook nog de flexibele bordjesmannen. Zij hebben zo’n klein witbordje bij, waar je met van die stiften op kunt schrijven. Dat zijn misschien wel de vrije jongens.
Maar hoe zou dat nu geregeld zijn? Zou dat in een functieomschrijving en een organigram staan? Bordjesman. En zo ja, wat zouden dan de vereiste vaardigheden zijn? Misschien is dat zo voor de professionele bordjesmannen.
Misschien zijn de gewone bordjesmannen met een meer amateuristisch papiertje gewoon de pineut van dienst. Er wordt dan in het bedrijf via de intercom omgeroepen: “Wie wil nu in Brussel-Zuid meneer Smith op gaan halen?” En nadat er niemand reageert, komt de chef van de dienst steeds bij dezelfde man terecht. “Moet ik nu wééral gaan? En ik moet ook al elke dag de afwasmachine inladen?” Bij zichzelf denkt hij: “En weer die meneer Smith, die altijd veel te veel after shave op heeft en de hele weg in de auto zeurt over zijn vrouw…”
De flexibele bordjesman is misschien wel ingehuurd. In het kader van het bordjesman-outsourcen. Hij kan, afhankelijk van het bedrijf, een aangepaste glimlach opzetten die het best past bij de mission statement.
Soms heeft een bordjesman wel eens een licht wanhopige blik. Het zou natuurlijk kunnen dat die man gewoon slecht geslapen heeft. Misschien voelt hij zich wel een heel klein beetje onnozel met zijn weinig artistieke bordje. Het zou ook kunnen dat hij eigenlijk veel meer zin heeft in een kopje koffie op het terras van het café waar hij voor staat op dat moment. Maar als hij dat zou doen, zou hij zijn gast missen misschien.
Maar ik denk stiekem dat er ook romantische gevoelens aan te pas komen. In dat geval hoopt de bordjesman dat die dag niet meneer Smith zal opdagen, maar wel de overweldigende alles verpletterende mevrouw Jones. Hij ziet het al helemaal voor zich hoe ze op hem afkomt. Ze is oogverblindend. Was zijn Engels nu toch maar een beetje beter, dan kon hij meteen een diepgaand gesprek beginnen waarbij zijn sprankelende persoonlijkheid – die niet meteen blijkt uit het esthetisch gehalte van zijn bordje of zijn overhemd – volledig tot zijn recht zou komen. Als er geen wegversperringen zouden zijn, zou hij er wel voor zorgen dat hij een grote omweg moest maken, zodat ze langer in zijn auto zou kunnen zitten.
Misschien is een creatieve toepassing van dat idee wel mogelijk. Vandaag las ik in de krant dat mannen tijdens hun leven ongeveer een half jaar besteden aan het kijken naar vrouwen. Voor vrouwen zou dat een maand zijn. Mannen bekijken per dag acht vrouwen, en zij krijgen elk twee minuten gluurtijd. Vrouwen bekijken twee mannen, en zij krijgen elk 90 seconden. Dit is eigenlijk ontstellend weinig. Zeker als je bedenkt wat voor een immense hoeveelheid pure schoonheid aanwezig is op deze planeet in de vorm van mooie mensen van alle geslachten. En die schoonheid laten we zomaar aan ons voorbijgaan?
Daarom kan er stilaan gepleit worden voor het bordjesman-plus-model. Zo’n bordjesman (en dat kan in dit geval eindelijk ook een –vrouw zijn) maakt een mooi, maar niet al te opvallend bordje, met daarop de naam en het logo van een niet-bestaand bedrijf. De bordjesmens, zullen we nu maar zeggen, kan ongestoord tussen de echte bordjesmannen gaan staan. Ongestoord kan de bordjesmens uitvoerig alle mensen bekijken die uit de trein komen wandelen. Gewoon om van de schoonheid te genieten.
Stel je voor dat er mensen uit treinen stappen enkel en alleen met de hoop dat ze zullen bekeken en bevraagd worden door bordjesmannen. En die mensen beginnen een diepgaand gesprek met de bordjesmensen van de onbestaande bedrijven. Dat kan alleen maar leiden tot meer wereldvrede. En wie kan daar nu tegen zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten