Recht op Sinterklaas

Wanneer komt Sinterklaas in het land? Het hield mij als kind ook altijd bezig. Het was vooral ingewikkeld als Sinterklaas ineens opdook in een lokaal warenhuis nog voor hij op de televisie dan ook echt was aangekomen in het land. Op het vlak van het middenstandsgebeuren was het voor mij trouwens ook ingewikkeld als Sinterklaas in twee supermarkten op dezelfde dag kwam (bij ons was dat bij warenhuis Oomen en bij de Nopri). Tussen de kinderen onderling werd er dan meteen een vergelijkend warenonderzoek uitgevoerd waardoor kon worden bepaald waar Sinterklaas het meest gaf.

Met al dat soort vragen hielden we ons bezig. Gelukkig waren we ons nog niet bewust van het concept ‘recht’. Daarmee werd ik deze week geconfronteerd in een verhelderende reportage in het VRT-journaal. Het bleek dus dat Sinterklaas was opgedoken in het Wijnegem Shopping Center. Enkele ouders vonden dat wel een beetje vroeg, maar ja, wie kon daar tegen zijn? Daarna kwam er een woordvoerder van het Sint-Nicolaasgenootschap Vlaanderen aan het woord. Hij vond dat het niet kon dat Sinterklaas al zo vroeg in het land was. En dat onder meer om niet op het terrein te komen van Sint-Maarten, die op 11 november komt. Sinterklaas zou dus pas vanaf 12 november mogen verschijnen.

En toen kwam het. De verantwoordelijke mevrouw van het Wijnegem Shopping Center kwam in beeld. Ze verkondigde dat ze het helemaal oneens was met de spreker van het genootschap, met als argument: “De kinderen hebben recht op Sinterklaas, in november.” Qué? Ze herhaalde het nog eens. De kinderen hebben recht op Sinterklaas, en zouden de hele maand november rustig naar 6 december moeten kunnen toeleven.

Heel even dacht ik nog dat zij misschien met dat ‘recht’ verwees naar haar eigen economische belangen, maar dat zou onbeleefd zijn. In elk geval, hier moest ik eens even rustig over nadenken. Het zou hier namelijk kunnen gaan om een heel nieuwe generatie rechten (na de civiele, de politieke, de sociale, de culturele en de ecologische). Ik ging eerst maar even delven in mijn jeugdherinnering. En ja, misschien was er toch enig gevoel van recht, vooral dan in de betekenis van ongelijke rechten. Zo vroeg ik me wel eens af waarom een ander kind volgens Sinterklaas blijkbaar recht had op meer Lego dan ik. Maar dat was waarschijnlijk te verklaren door het feit dat ik allerlei stoute dingen had gedaan in het diepst van mijn gedachten. Ik was me er zelf niet van bewust, maar in het boek van Sinterklaas waren ze met grote nauwkeurigheid genoteerd. Ik vroeg me ook altijd af trouwens hoe dat moest met dat boek. Hoe moest je daar bladzijden bij in steken als er nieuwe kinderen bij kwamen? En wat moest je doen als het blad van iemand vol was? Misschien had Sinterklaas toen al een computer, dat zou ook kunnen natuurlijk. Ik wist niet dat ik zo stout was, maar toch… Op een bepaald moment kwam er niets meer van Sinterklaas. Misschien was mijn blad in zijn boek vol, ik weet het niet. In dit soort zaken kun je alleen deemoedig je lot aanvaarden, er zit niets anders op.

Maar een ‘recht op Sinterklaas’, wat moet ik me daarbij voorstellen? Ik dacht dat mensen nooit van elkaar kunnen zijn. Wel voor of met of zonder of op of onder. Maar toch niet van. Om recht op iets of iemand te hebben moet die ook toch een beetje van zijn. En dat kan toch eigenlijk niet. Voor zover ik dat ooit heb begrepen is God door een of andere bewerking mens geworden via zijn zoon. (Er was nog een derde bij, maar dat vond ik altijd nogal moeilijk, maar dat is een andere discussie…) Maar Sinterklaas is van mens Sinterklaas geworden. Dat is toch de omgekeerde richting? Hoe graag we Sinterklaas ook allemaal zien, hij moet toch een beetje aan de andere kant blijven.

En bovenal, de vraag die hier weer schromelijk wordt vergeten, is: wat vindt Sinterklaas daar zelf van? Welnu, ik heb het hem gevraagd. Sinterklaas heeft namelijk ook een gsm. Hoe ik aan dat nummer kom? Het zit zo, eigenlijk is Sinterklaas onder zijn rode hoed (hoe heet dat ding nu ook weer?) kaal. Hij laat zijn haar vanaf die kale rand goed groeien, zodat je die lange witte lokken ziet. En tegelijk houdt hij die hoed steeds stevig op zijn kop. Er bestaat een geheim genootschap van kaalhoofdigen. Ik ben daar bij, en van het een komt het ander.

Ik belde Sinterklaas dus op. Hij wilde enkel dingen off the record zeggen. De zaak ligt immers gevoelig. Die Sint-Maarten, en ook de Kerstman, die zijn eigenlijk familie van Sinterklaas. Volle kozijns. En ze komen elkaar regelmatig tegen tijdens een familiefeest. En dat is dan elke keer ambras als blijkt dat Sinterklaas weer eens te vroeg was. Maar Sinterklaas kan daar zelf niets aan doen. Door de veroudering van zijn eigen secretariaatspersoneel heeft hij namelijk enkele jaren geleden een contract gesloten met een event-bureau. (Waarschijnlijk hetzelfde van Helmut Lotti.) En zij regelen dus zijn activiteiten op de wereld. Via allerlei transacties heeft het Wijnegem Shopping Center een positie in dat bureau verworven. Sinterklaas is afgedreigd: ofwel moest hij al vroeger komen ofwel moest hij op zijn rode jas (hoe heet dat ding ook weer?) zo’n logootje laten naaien van Wijnegem Shopping Center loves you of zo. En dat gaat dus niet natuurlijk. Je kunt daar niet bij de Nopri mee binnen komen, want dan is die mens ook al kwaad.

En duur dat dat is. Want de meeste pieten komen pas volgende week met de boot aan (ook op televisie te zien). Dus Sinterklaas moet heen en weer, met Ryan Air. En eigenlijk heeft hij daar zo’n pesthekel aan. Er bestaat immers een akkoord tussen Sinterklaas, Sint-Maarten en de Kerstman over de verdeling van de periodes. En daar heeft hij eigenlijk wel recht op, na al die jaren…