Pandapret

Het is weer tijd voor een beschouwing over een van de prangende kwesties van deze tijd. Ik werd er vandaag met aandrang op gewezen door een opvallend bericht. Wat is het geval? In Thailand is er een zoo, de Chiang Mai-zoo. In die zoo zit het enige paar panda’s van Thailand. Prima, zou je zeggen. Nee, toch niet. Ze willen niet paren. En dat mag natuurlijk niet.

De grote middelen zijn ingezet. Er is namelijk een blik experts opengetrokken. Deze week zijn namelijk honderd seksspecialisten bij elkaar in Chiang Mai. En die bespreken de mogelijkheden voor het fokken van pandaberen.

Ik probeer me dat voor te stellen. Die zaal met die honderd mensen. Wat hebben die op hun naamkaartje staan? Iets als pandaseksuoloog? Zouden ze ook speciale wetenschappelijke tijdschriften hebben? En hoe gaat dan dan? Geven ze dan een powerpointpresentatie? Zijn er workshops? Zijn er speciale pandaseksuele grapjes die men tijdens de koffiepauze kan gebruiken om de verveling te vermijden als gevolg van weer eens een topconferentie met steeds dezelfde specialisten die elkaar telkens weer tegenkomen?

Het resultaat van al hun werk laat het ergste vermoeden. De specialisten hebben namelijk voorgesteld te investeren in ‘pandaporno’. Videobeelden van parende pandaberen zouden een inspiratiebron zijn voor de panda’s in kwestie.

Je zou je meteen kunnen gaan afvragen of er ook al een speciale pandaporno-industrie is. Zijn er dan speciale panda-acteurs die groot geschapen zijn of met siliconen op strategische plekken bijgewerkt?

Genoeg gelachen, dit zou ernstig zijn. Andermaal moeten we namelijk vaststellen dat de belangrijkste vraag weer niet gesteld wordt. Namelijk: wat denken die panda’s daar zelf van?

Aangezien het gsm-netwerk in Thailand nog niet helemaal dekkend is, moeten we hier het verhaal reconstrueren. De mogelijke antwoorden dus.

We hebben wel wat basisinformatie. De panda’s heten André en Alice.

Een eerste mogelijkheid is natuurlijk dat het hier echte zen-panda’s betreft. André en Alice zijn ondertussen zodanig verlicht dat ze in een andere dimensie zijn aanbeland. Op dat niveau van spirituele onthechting is een vorm van diepgaande tantrische eenmaking mogelijk waarbij de betrokkenen elkaar zelfs niet meer moeten aanraken. Het begrip hoogtepunt kan zelfs niet beginnen te beschrijven wat hier gebeurt. Het is geweldig voor André en Alice, maar kleine panda’s komen er wel niet van…

Het kan ook dat praktische bezwaren aan de basis liggen van deze toestand. André: “Heb jij ons al eens goed bekeken? Jullie mensen kunnen jullie trui of pelsen frakske gewoon uittrekken als het op de daad aankomt. Maar wij zitten hier met die vacht. Ik geef toe dat onze body mass index wat aan de hoge kant is. Maar met zo’n gewicht aan het betere werk beginnen, en dan zo moeten zweten, het is geen sinecure…”

Het zou ook kunnen dat ze gewoon een diepere keuze gemaakt hebben voor meer levenskwaliteit. Alice: “Zeg sjoeke, wij liggen hier toch goed, vind je niet? Ik snap niet goed waarom al die mensen zo druk doen de hele tijd. Ze proberen ons maar op te jagen om iets te doen, maar wat weet ik eigenlijk ook niet. Hier in deze seniorenflat hebben we wel een goed uitzicht. En het is hier ook goed van eten. Ik wil hier nooit meer weg.”

Misschien zijn er gekrenkte ego’s in het spel. André: “Die mannen van de WWF, daar ligt het aan! Dat is wel fris ja, de panda als mascotte nemen. Als panda zou je dan tenminste verwachten dat je een gratis lidmaatschap of zo krijgt. Of zo’n knuffelpandaatje. Maar nee hoor. Een overschrijving krijg je in je bus. En bovenal, als ze dan foto’s maken, is het altijd van ons Alice, nooit van mij. Zo lang ze daar niets aan veranderen, kunnen ze hun voortplanting in hun … (onverstaanbaar). Oei, ons Alice komt ertussen.”

Of zou er nog een andere verklaring zijn? Alice: “Ja, ik moet het toegeven. André is echt een fijne man. Je kunt daar echt goed mee praten. Hij luistert goed. Hij praat ook over zijn emoties en zo. En hij kan goed strijken. Ik kan er niets op zeggen. Maar ja, ik val niet echt op mannen. Ik heb ze dat al proberen uit te leggen. En dan zeggen ze dat ik toch moet proberen. Maar zo werkt dat niet. Als ze hier nu zo’n fris jong pandavrouwtje zouden binnen zetten, dan zou je wat zien. Maar ja. Maar kaarten, dat doen we wel veel.”

Of nog eens Alice: “Den André, ik vind dat wel een stuk eigenlijk. Maar hij vindt dat van zichzelf ook. En hij heeft jaren geleden een megabestelling gedaan van zijn aftershave. Gruwelijk. Allemaal van Tabac, die zware mannelijke geur. En dat is voor mij echt een anti-afrodisiacum. Maar als je daarover begint, dan is het kot hier weer te klein. En het is al zo klein hier…”

Dit interview-materiaal zal nu spoedig verwerkt worden tot filmpjes op You Tube. Hopelijk kunnen ze nog voor het einde van de week worden vertoond aan de pandaprocreatieprofessionals.