Dingen veranderen.
Je eerste bezoek bij je kinesiste sinds weken. Dus ook de eerste hand. Sinds weken.
En er blijkt geen sprake van een acute implosie of evaporatie. Je lichaam blijft netjes in één stuk op de tafel liggen. (Er was wel sprake van een zeer lichte zenuwachtigheid tijdens het ontbijt. Na een korte innerlijke dialoog, stapte je dapper op de fiets.)
De mondmaskerpremière levert nieuwe competenties op. Technieken om op je buik op de behandeltafel te liggen, tegelijk je lichaam helemaal te ontspannen (terwijl het toch ook een heel nieuwe ervaring was sinds weken), en ook nog te ademen. De volgende weken is voortschrijdend ademinzicht verder te ontwikkelen.
Het goed onderhouden de voorbije weken van de buikspieroefeningen was een goed idee, zo merk je.
Bij het buitenkomen komt er zomaar een fijn driedimensionaal gesprek op je af. Je bent blij hen eindelijk nog eens in het echt te zien.
(Je weet nog niet zeker wat je huid denkt.)
Een gesprek met de bovenbuurvrouw, in de inkomhal. Je hoort haar wel elke avond boven jou klappen, maar elkaar tegenkomen met kans op een halbabbel was nog niet gebeurd.
Er ontstaan nieuwe communicatievormen. Terrasbabbels. Halbabbels.
Genoeg te wassen spullen zoeken om ervoor te zorgen dat het masker zich niet te eenzaam voelt in de wasmachine.
Je werkt aan een klusje dat nog even moest gebeuren. Het was een beetje een zuchtklusje. Maar zodra het klaar is, ben je wel blij. (Het woord zuchtblij wordt nog niet erg frequent gebruikt. Voorlopig.)
Je prutst verder aan die vertaling. (Bijna had iemand gezegd dat het een prutsklusje is.)
Het is moeilijk uit te leggen, maar je hebt graag dat een tekst zacht aanvoelt. Het is belangrijk teksten aan te raken, met analoge vingertoppen.
Na de middagkrant wordt een belangrijke volgende stap in de normaliteit gezet. Een bezoekje aan de platenwinkel.
Je probeert jezelf erop voor te bereiden, terwijl je weer naar huis loopt, dat nieuwe muziek tot vormen van extreem geluk kan leiden. Oude muziek opnieuw opgenomen hoort daar natuurlijk ook bij.
(Misschien zijn terugkeerhanden en nieuwe muziek voor één dag wel al meer dan genoeg. De boekhandel, de zonderverpakkingwinkel, ze moeten nog even wachten. Om hyperventilatie te vermijden.)
De vertaling laat zich niet opjagen. Het is noeste woordarbeid.
Je bereidt je avondvergadering voor.
Een uitwaaiwandeltje.
Dat programma dat meestal bezig is terwijl je staat te koken (net na Jeroen, ergens). Je zou willen dat die kandidaten liever zijn voor elkaar.
(Het is een van je vele afwijkingen.)
(Misschien is je huid wel gewoon een klein beetje blij. Een moeilijke gedachte.)
De minister zegt iets over kappers.
De mevrouw in het schoonheidssalon. De onwetende in jou vraagt zich af of dat echt zo lang duurt om nagels van een kleurtje te voorzien. (Die gedachte alleen al zal voor een specifiek deel van de mensheid minstens heiligschennis zijn.)
(Misschien ga je straks naar de lucht kijken, in de nacht. Om iets te weten over je huid.)
(Misschien is het wel gewoon goed.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten